Fietsen rond de middellandse zee | ||
|
[ route ]
|
Van: kimp@xs4all.nl
Verzonden: woensdag 29 september 2004 12:51 Onderwerp: Nog maar 8 maanden….. We zitten na een kleine 4 weken in Andalusie (Cazorla) op een paradijselijke camping. Het fietsen gaat heerlijk. We voelen ons in topvorm. We lijken een voorkeur te hebben voor de steilste en hoogste bergen. Dat hebben ze overigens ook in de Vuelta (ronde van Spanje) en we fietsen dan ook regelmatig een paar dagen achter het peloton aan en laten ons op de moeilijkste klimmers aanmoedigen door allerlei spreuken die op de weg gekalkt staan. Ook de automobilisten juichen ons regelmatig toe. Voeg daar de vale gieren die boven je hoofd zwermen aan toe samen met de adembenemende uitzichten en dan is elke stijging een genot. En na elke beklimming volgt natuurlijk altijd een spectaculaire daling (hoera). Dat Spanje geen culinaire hoogtepunten kent was ons bekend. Spanjaarden hebben wat dat betreft dezelfde Keltische achtergrond als de Britten. Gelukkig kunnen we meestal zelf ons potje koken. Daarvoor zijn we wel aangewezen op de plaatselijke middenstand. Winkeltjes moet je leren herkennen aan de vliegengordijnen en de geuren. Stap je zo´n smoezelig comestibles binnen, moeten je ogen nog wennen aan het donker. Vers spul is er zelden, maar kaas, worst en wijn en iets uit de diepvries lukt altijd. Het leukst is dan het afrekenen: ´die wijn?, daar zit een etiket op, dus die zal wel goed zijn, doe maar 1,50 euro; en die kaas en worst die krijg je voor 2 euro, en die tas met eieren aardappelen en uien, ach doe maar 1 euro´. Lunchen doen we al pickniquend onderweg of we eten ons vol met verse vijgen die we uit de bomen plukken en drinken de wijn die de druivenplukkers ons aanbieden langs de kant van de weg. We proberen zoveel mogelijk te kamperen, maar met name in het binnenland zijn de campings schaars, dus soms komen we in pensions terecht. Daarbij hebben we tot nu toe een gelukkige hand. We sliepen bij een Spaanse oma in een prachtig oud 16e-eeuws pandje dat ook geheel in stijl was ingericht. We kregen de beste kamer in een *** hotel met marmer, gestevende lakens en gouden kranen en betaalden nog steeds nagenoeg niks. Ook onze avond en nacht in een typisch vrachtchauffeurs hotel in een cowboy stadje was puur feest met zeer ruig volk en veel bier. De campings zijn verder uitstekend en erg rustig, soms volledig uitgestorven in het laagseizoen. Langzaam maar zeker verwilderen we een beetje. De eerste gaten vallen in onze T-shirts die ook steeds valer worden. Het oranje petje van René heeft zijn kleur geheel verloren. We hebben tot nu toe nog elke dag stralende zon gehad (30 C) en geen spatje regen. Kim haar haar is verworden tot een geklitte bos stro met zoutkristallen waar geen kam meer doorkomt. En de broeken zakken natuurlijk van de kont.
Liefs
|
|
Laatst gewijzigd 16/09/2005 |