Van: kimp@xs4all.nl
Verzonden: vrijdag 8 april 2005 16:59
Onderwerp: Aleppo

---

Gisteren zijn we aangekomen in Aleppo in het noorden van Syrie zo'n 50 km onder Turkije. Het backpackershotel was vol, maar de aanblik van onze fietsen en de door weer en wind geteisterde lichamen maakte enige creativiteit los bij de eigenaar. Binnen 3 kwartier werd het washok omgetoverd tot 2 persoons hotelkamer inclusief stervende plant en fan. We hadden ook kunnen slapen op het dakterras. Dit is de goedkoopste optie en wordt bevolkt door puisten, lang haar met mutsje, tatoo en andere low low budget reizigers. De eigenaar vond ons niet in de categorie passen en boodt ons de mogelijkheid niet eens aan. Het hotel bevindt zich in de auto-onderdelenwijk. Zo is onze straat ondermeer bevolkt door 5 zaken voor autobanden, 11 winkels voor lagers, 3 zaken voor autoverlichting, 5 zaken voor aandrijfriemen, 2 winkels voor krukassen, cilinders en aandrijfstangen. Als je met je winkelwagentje begint aan een kant van de wijk kan je bij de andere zijde een volledige auto in onderdelen bij elkaar hebben vergaard. Dit is waarschijnlijk ook de reden voor het verschijnsel "eigen produkt" dat hier de wegen bevolkt. Van standaard plaat en staafmateriaal worden carosserien gebouwd waarop motor bediening, wielen en andere noodzakelijkheden naar eigen inzicht wordt geplaatst. Hier geen apk, Dienst voor het Wegverkeer of onder idioot ongemakt. Het leven in een politiestaat is wat dit betreft zo slecht nog niet. Om deze staat te beschermen is er een enorm groot staand leger. Fietsend door het land komen we veel legerplaatsen en militaire vliegvelden tegen. Het geheel komt niet al te angstaanjachend. Het vliegend materieel bestaat uit oude Russische Migs uit de jaren 70. Ze staan te wachten in grote betonnen hangars. Vliegen kost geld en dat is er niet. Vliegen met die dingen is ook levensgevaarlijk door gebrek aan reserve onderdelen en mogelijke Israelisch vliegend materieel dat nooit ver weg is. De legervrachtwagens bewegen zo nu en dan wel. Het starten geschiedt in de regel door een twintigtal militairen die het ding proberen aan te duwen. Stilstaande vrachtwagens tref je dan ook meestal boven op de heuvel aan. Het groepsgevoel lijkt goed te zijn bij de Syrische militairen. Opgepropt in de achterbak van vrachtautos trekken zij al luid zingend door het landschap. Kreeg bijna spijt dat ik het leger nooit in heb gemogen. Als Syrie mocht zingen in het Eurosongfestival dan had Israel zeker het nakijken gehad.

De afgelopen week zijn we vanuit Damascus naar het Noorden gefietst via Homs, het kruisvaarderskasteel Krac de Chevalier, Hama, Idleb en dus tenslotte Aleppo. Naast harde wind, hagel, regen en onweer werd ik nog bijna geraakt door een volwassen schaap. Het beest zat met lotgenoten geprakt in de achterbak van een vrachtauto. Met deze wagen net naast mij nam het beest een sprong naar de vrijheid en landde pal naast mij op de weg. Hij gleed enige meters op zijn kont maar snel kreeg hij zijn 4 poten onder zich en met de gratie van een skateboarder gleed het beest met grote snelheid langs mij heen. Op het moment dat het schaap tot stilstand kwam was ook een autobus gestopt. De chauffeur rende naar buiten, greep het schaap in zijn kladden, en alsof het dagelijks werk was werd het beest in de bagage ruimte onderin de bus gefrot. Schaap's vrijheid bedroeg niet meer dan 90 seconde.

Het moet gezegd worden dat de Syriers bijzonder gastvrije vriendelijke mensen zijn. Ze kunnen hierin wedijveren met de Libiers. We worden veel uitgenodigd voor thee en voor thee en voor thee. Daarnaast krijgen we fruit aangeboden, worden we toegejuichd, toegeklapt en krijgen we liften aangeboden. Gisteren werd ik aangesproken door een snotjoch van 10 jaar die hard "I love you" in mijn oor tetterde, het ventje was zichtbaar trots op zijn engelse conversatie en ik heb hem uitgebreid bedankt. Die zelfde dag kon ook nog 28 kamelen krijgen maar daarvoor moest ik Kim inleveren. Leek mij niet praktisch die dingen op een woonboot. Dus overmorgen fiets ik met Kim verder naar Turkije. (Hetgeen een bijzonder gezicht moet zijn aangezien kim in Aleppo een grote schapevacht heeft gekocht dat op haar fietstassen komt te liggen, eea krijgt inmiddels een "Atilla de Hun" aanblik). Turkije is een fors land en de tijd onbtbreekt om het gehele land te doorkruisen. We gaan dus nu voor de goodies. We nemen van Antakya de bus naar Antalya en fietsen dan langs de kust tot vlak bij het Griekse eiland Samos. Dat wordt voor ons de entree tot Griekenland.

gr rw