Van: kimp@xs4all.nl
Verzonden: 4 december 2004
Onderwerp: Kennismaking met Tunesie

---

Na 10 dagen fietsen door het bergachtige Noorden van Tunesie en enkele dagen in de hoofdstad Tunis hebben Kim en ik besloten dat Tunesie een fijn land is. Er is hier veel natuurschoon, fijne pittoreske havenstadjes en rustige wegen. Wat ons opvalt is dat [in tegenstelling tot Marokko) hier van alles te krijgen is. Van Jeans en tandenborstels tot wijn en DAF vrachtwagens. Het land heeft enige industrie en de landbouw is behoorlijk gemechaniseerd. Dus hier geen kamelen voor de ploeg maar heuse tracoren. Ook het wagenpark is redelijk modern. Erg fijn als je aan het fietsen bent en je niet om de haverklap wordt vergast door zwartblauwe olie walmen van langspruttelende 40 jaar oude Mercedessen. Het lijkt dus redelijk goed te gaan met Tunesie. Van de landen van Noord Afrika ( de zgn. Mahgreblanden) is Tunesie het meest welvarend land. De vraag die zich dan aandient is wat hier de oorzaak van is. Er zijn natuurlijk allerlei factoren die een rol spelen in de economie van een land. Tunesie heeft de facto een dictatuur met weinig machtswisselingen. Sinds de onafhankelijkheid is men bezig met de tweede president. Er is dus sprake van een behoorlijk ingewerkt team. Anderzijds heeft ook het minder welvarend Libie al decenialang zijn Khaddafi. Tunesie heeft minerale en fossiele grondstoffen maar Marrokko heeft dat minstens in de zelfde mate. Er is een volwassen touristenindustrie maar die van Egypte is zeker vergelijkbaar. Deze factoren verklaren de economische verschillen dus niet. De enige echte causale factor die maakt dat Tunesie boven zijn buren uitsteekt is het formaat van het land. Tunesie is namelijk een relatief kort land en meet van Noord naar Zuid slechts zo'n 700 Km, en is daarmee het kortste land van de Mahreb landen. En daarin zit de kneep: Tunesie heeft bijna geen Zuiden. Aangezien de welvaart van Noordelijk Afrika proportioneel afneemt als we van Noord naar Zuid reizen (tot iets boven de evenaar) heeft Tunesie een groot voordeel boven zijn west- en oosterburen. De regel is dus: hoe minder zuiden hoe rijker het land. Je ziet dan ook dat alle grote economische centra van de Mahreblanden tegen de Middelandsezee kust aan liggen. De beste policy voor Egypte, Libie, Marokko en Algerije om welvarender te worden is dan ook om hun Zuiden af te staan aan de armere landen ten Zuiden van hen. Deze landen worden op hun beurt ook rijker omdat zij er meer (relatief rijker) Noorden bij krijgen en zouden zelfs op hun beurt hun armere zuiden weer af kunnen staan aan hun zuiderburen. Hiemee wordt heel Noordelijk Afrika rijker. Je ziet dus eigenlijk dat de economische ontwikkeling in dit gebied helemaal niet zo problematisch is als men doet voorkomen. rw 4 december 2004 Tunis.