Van: kimp@xs4all.nl
Verzonden: dinsdag 26 april 2005 16:36
Onderwerp: Turkse Khadaffi

---

Het zal geen verbazing wekken dat de honden- en katten vertroetelcultuur, zoals in Nederland, afneemt in die landen die het niet al te breed hebben. Zo is vanaf 100 meter onder Gibraltar tot en met Istanbul (via N.-Afrika) geen blik Frolic of Miauw te vinden. Honden en katten worden als overlast beschouwd en als zodanig behandeld.
Toen wij enkele weken geleden Turkije binnenkwamen was het duidelijk dat het een land was op weg naar EU lidmaatschap. West-Europese pannendaken, goed brood en behoorlijk bier dat niet in de Amsterdamse cafe's zou misstaan. Ook is de logistiek der zaken hier westers. Een kaartverkoop kantoor voor de bus is geplaatst daar waar het busstation zich bevindt, Hoera!. Wat de uiteindelijke toetreding wellicht in de weg staan zijn de mensenrechten en zo wij ervaren hebben het hondenrecht. De hond in Turkije zit aan een touw en rent als een idioot rond en blaft als een bezetenen als een fietser langskomt. Leve de aangelijnde hond. Het leven van de Turkse hond is erg monotoom aangezien er niet veel fietsers voorbijkomen. Niet aangelijnde honden tref je meestal aan in platte vorm op het wegdek. Op weg naar Mugla kwamen wij echter een uitzondering tegen: niet aangelijnd en niet heel erg plat en zelfs enigszins in leven. Het was een jong wit en volledig uitgemergeld exemplaar. Hij lag voor dood naast een rioolpijp. Voor het eerst in onze acht maanden durende reis stopten wij bij een hond. Meestal betekende de verschijning van een hond dat we ons zo snel mogelijk uit de voeten maakten. Maar de minieme verschijning van het beest maakte dat er geen enkele agressiviteit van het beest te duchten viel. Toen wij stopten hees de hond zich omhoog op 4 veel te lange dunne, wiebelige poten en schurkte de rioolpijp in. Gelokt door brood kwam het scharminkel te voorschijn. Honger, veel honger dat was duidelijk. Niet wetend wat te doen, achterlaten betekende een wisse dood, het beest gepakt en bij Kim achterop op haar Syrische schapenvel gezet voor een proefrit. Na 4 meter donderde hij met een salto eraf en landde op zijn rug. Een Syrisch schaap doet dat veel beter weet ik uit ervaring. Al het opgebouwde vertrouwen was weg en de dus hond weer de rioolpijp in. Maar nog erg veel honger en met brood hebben we hem er weer uitgelokt. De tweede poging achterop slaagde wonderbaarlijk en alsof hij nooit anders had gedaan nestelde hij zich gemoedelijk in het schapenvel. Na twee uur achterop werd de hond Khadaffi gedoopt. Even overwogen om hem Ataturk te noemen maar de verwachting was dat de lokale bevolking dat misschien niet op prijs zouden stellen. Drie dagen lang heeft Khadaffi geslapen, gekeken, geroken, naar honden geblaft en zich schoongelikt achterop de fiets. In die tijd heeft hij een idiote hoeveelheid eten en water verorberd. Alleen de eerste middag al heeft hij anderhalf brood, een halve kip en een halve liter soep verorberd. Daarna gingen wij over tot substantieler voedsel gratis verschaft door de lokale slagers. Deze middenstanders heben niks met honden maar achterop bij een blonde westerse dame is het het leukste beest dat ze ooit hebben gezien. De eerste avond produceerde K. met moeite twee harde droge keutels, formaat toffee. Maar allengs nam de poep produktie enorm toe. De tweede dag kwam er al in totaliteit een halve meter dikke vettige drol uit. Imiddels was Khadaffi niet meer bij ons weg te slaan. Als een van ons even wegliep ging dat gepaard met veel gepiep en bij terugkomst met enorm enthousiast gekwispel en springerij. Omgekeerd onstond ook een ongekende affectie voor dit beest. Een hele prestatie voor twee verklaarde hondenhaters, we zaten ons zelf te verbazen. De havenstad Kusadasi echter kwam naderbij en een tocht naar het Griekse Samos zit er voor een Turkse hond nog niet in. Na veel moeite konden we voor Khadaffi een plaatsje vinden nabij de tempel van Apollo waarvan de beheerder beloofde dat hij op het beest zou letten en zou zorgen dat ie niet zou omkomen, hetgeen zeer onturks is. Met tranen in de ogen reden we van hem weg. Khadaffi was het er niet mee eens: veel gepiep en gejank.(snik)

Voortaan kijken we schuinweg als we in de buurt van een rioolpijp komen. Wat niet weet wat niet deert.

liefs kim en Rene

PS
Inmiddels zitten we in Naxos en gaan overmorgen met de boot naar Pireaus. Half mei zijn we dicht in de buurt van Amsterdam.