Dit museum verbindt in haar exposities de vuistbijlen uit de vroegste tijden met de geneugten van de moderne techniek zoals de Philishave.
Je kan in dit museum dwalen tussen de vitrines met vuistbijlen en Philishaves. De presentatie van de stenen bijlen is zodanig dat je als het ware het stenen tijdperk waant. E en prestatie van formaat zeker gezien de meer dan schappelijke entreeprijs van € 3,40
Uit website van Museum Smallingerland: De afdeling geschiedenis laat zien dat Smallingerland een bijzondere historie heeft. Vanaf de vroegste tijden kende Smallingerland al bewoning. Vanaf de Middeleeuwen tot en met de 19de eeuw is het rustig geweest rondom Drachten. De jaren twintig en daaropvolgend daarentegen komt Drachten tot ontwikkeling met bekende producten van kwaliteit. De Philishave is hier een bekend voorbeeld van |
Peije was een wat zonderlinge man zonder vast woon- of verblijfplaats. Hij schooierde zo wat in en rondom Drachten. Zijn karakter en vaardigheden waren zodanig dat hij niet eenvoudig aan regulier werk kon komen. Om toch in zijn onderhoud te voorzien speelde Pejje op een trekharmonica. Gewapend met dit instrument liep hij de huizen af. De inwoners die hem liever zagen vertrekken dan komen wisten hem meestal met wat koperstukken van hem af te komen. Al met al was Peije een arme sloeber die met zijn muziek en allerlei karweitjes moest proberen te overleven. Wanneer het echt slecht met hem ging moest hij van de bedeling leven.
Peije toen |
Peije nu |
In de periode dat in Drachten de winkel promenade werd gebouwd heeft men bedacht dat midden in het wandelgebied een standbeeld of iets met kunst moest komen. Een standbeeld van een lokaal historisch figuur, liefst held, dat was de ambitie. In de historie van Drachten was het aantal helden van enig signatuur echter nogal beperkt gebleven. Uiteindelijk kwam iemand op het idee van Peije. Had deze man niet immer de Drachtenaren van vrolijke muziek voorzien? Was hij niet het zonnestraaltje in de duisternis geweest in de moeilijke jaren dertig? Peije werd in brons vereeuwigd.
Dit klooster was het tot 1993 het onderkomen van de ongeschoeide karmelietessen. Tegenwoordig is het een ontmoetingsplek voor studie, bezinning, ontspanning en cultuurhistorische verkenningen. Daarnaast biedt het gelegenheid voor bedrijfsbijeenkomsten en trouwerijen. Om het klooster te bereiken moet men tegenwoordig omslachtig door een woonwijkje rijden. De logische toegang is namelijk geblokkeerd door de uitvalsweg naar Beetsterzwaag. Die weg op zich is praktisch, want welke inwoner van Drachten wil niet naar Beetsterzwaag. De uitvoering is echter landschapskundig nogal knullig: Als je het gebouw ziet liggen is het lastig om er bij te komen. Als je er bent is het lastig om het in zijn volle glorie te zien. Maar goed je moet maar even je best doen, zoveel historische gebouwen zijn er niet in Drachten.
Voor groepen vanaf 10 personen worden bezichtigingen georganiseerd. Het hele programma duurt ongeveer 2 uur. De rondleiding geeft een beeld van het leven van de karmelietessen en voert u ook naar het museum op zolder. Ook is er een zwart-wit diavoorstelling over de jaren 1930-1950.